Σε αυτή την ιστοσελίδα έχει αναρτηθεί η επιστολή του συναδέλφου Β. Χαρίση προς τον κ. Βασίλη Ντούρα σχετικά με την έκκληση της ΟΜΣΕ για διευκρίνιση προθέσεων για τους 15 συλλόγους που συνέστησαν τον γνωστό μας «Σύνδεσμο», με τίτλο «Tα λόγια της αλήθειας είναι απλά!»
Συμφωνώ σε κάποιες θέσης του κ. Χαρίση, που τις έχουμε πεί χιλιάδες φορές και μάλλον τις έχουμε εξαντλήσει. Γι αυτό θα σταθώ μόνον σε κάτι που με προβληματίζει.
Έγραψε λοιπόν ο κ. Χαρίσης:
«... ... για τα συμφέροντα των μελισσοκόμων έχω να πω τούτο «Εάν δεν είχε δραστηριοποιηθεί, σαν από μηχανής Θεός, η εταιρία «ΜΕΛΙΝΤΑ Ε.Π.Ε.» το σύνολο της μελισσοκομικής παραγωγής θα ήταν στις αποθήκες των παραγωγών».
Μπορεί ο κ. Χαρίσης να έχει δίκιο αλλά μπορεί και όχι. Όμως δεν αιτιολογεί!
Ερώτηση 1η. Τότε δηλαδή που δεν υπήρχε η «Μελίντα», οι Έλληνες μελισσοκόμοι δεν μπορούσαν να πουλήσουν την παραγωγή τους; Τότε τους έμενε στην αποθήκη;
Ερώτηση 2η. Αν πράγματι σήμερα πολλοί μεγάλοι μελισσοκόμοι δεν μπορούν να διαθέσουν εύκολα το μέλι τους στην χονδρική, που οφείλεται αυτό; Μήπως επειδή κάποιες εταιρείες γέμισαν την αγορά με εισαγόμενο φθηνό μέλι, έτσι το ελληνικό έμεινε απούλητο και διαρκώς θα πέφτει η τιμή του;
Και έρχονται μετά οι ίδιες εταιρείες σαν «από μηχανής θεός» να σε σώσουν από την οικονομική καταστροφή, αγοράζοντας τοις μετρητοίς μεν, σε κατά πολύ χαμηλότερες τιμές δε;
Μήπως τελικά κ. Χαρίση η Μελίντα μας σώνει από το πρόβλημα που η ίδια άθελα ή και ηθελημένα δημιούργησε; Ρωτάω … μήπως; - Υποθέσεις κάνω ...
Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι η Μελίντα έχει τον τρόπο της να αγοράζει τα ελληνικά μέλια σε χαμηλή τιμή σε σχέση με τις τιμές που προσφέρουν άλλες εταιρείες. Αλλά αυτό δεν μπορώ να το εξακριβώσω διότι δεν έχω πρόσβαση στα τιμολόγια των εταιρειών. Αν όμως πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε θα μπορεί να πουλά και φθηνότερα.
Οι μικροί μελισσοκόμοι (που αποτελούμε το 95% των μελισσοκόμων) επειδή παράγουμε λίγο μέλι, το πουλάμε αποκλειστικά στην λιανική. Αυτό μας συμφέρει μόνον και μόνον διότι η τιμή του ελληνικού μελιού στο ράφι είναι υψηλή. Έτσι ο καταναλωτής που αγοράζει από το ράφι ένα ελληνικό μέλι στην τιμή των 12-15 ευρώ, είναι πρόθυμος να αγοράσει από μελισσοκόμο, είτε στην ίδια τιμή είτε λίγο χαμηλότερα πχ 10€. Τώρα ερχόμαστε στην επόμενη ερώτηση.
Ερώτηση 3η. Αν η Μελίντα θα πουλά το ελληνικό μέλι σε χαμηλές τιμές λιανικής, πχ 6-7€ ή και λιγότερο, εμείς οι μικροί μελισσοκόμοι πόσο θα πουλήσουμε; Μήπως αυτό μας οδηγεί έξω από την μελισσοκομία; Λέω … μήπως …
Βλέπουμε δηλαδή ότι ενώ πριν και ο μικρός και ο μεγάλος παραγωγός πωλούσαμε σε συμφέρουσα τιμή, τώρα με τον «απο μηχανής θεό» ίσως να αναγκαζόμαστε να πουλάμε όλοι σε χαμηλή τιμή. Ίσως και σε εξευτελιστική.
Τέλος, θέλω να διευκρινίσω κάτι: Δεν προσπαθώ να δαιμονοποιήσω κάποια εταιρεία, άλλωστε θα ήταν αστείο. Απλά απαντώ στον συνάδελφο κ. Χαρίση και όσους έχουν την ίδια γνώμη, προσπαθώντας να τους προβληματίσω. Τίποτε άλλο.
Στην σημερινή εποχή της «ελεύθερης αγοράς» που στέκεται μακριά από κάθε «κρατικό παρεμβατισμό», η κατάσταση θυμίζει ζούγκλα. Η ελεύθερη αγορά έχει από την φύση της τέτοιο μηχανισμό που θα καταλήξει στην εξόντωση του κάθε μικρότερου από τον μεγαλύτερο, σε όλους τους τομείς. Κάθε εταιρεία θα παλέψει με νύχια και με δόντια για τη «ζωή» της. Σε αυτήν την πάλη δεν χωράνε ηθική και συναισθήματα, δυστυχώς!
Μέσα σε αυτή την πάλη, ποιός θα μας λογαριάζει εμάς;
Όσο δεν μπορούμε να συστήσουμε έναν οργανισμό ώστε να διαθέτουμε το μέλι μας εμείς (λιανική στο ράφι ή με εξαγωγές), αλλά χρειαζόμαστε «από μηχανής θεούς» να μας σώσουν, το μόνο που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε τα «λιοντάρια» να τσακώνονται πάνω από το δικό μας κουφάρι.
Εμείς έχουμε την παραγωγή,
εμείς πρέπει να ορίζουμε την τιμή που θα πουλάμε.
Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος
εμείς πρέπει να ορίζουμε την τιμή που θα πουλάμε.
Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος
