Σε αυτή την ιστοσελίδα έχει αναρτηθεί η επιστολή του συναδέλφου Β. Χαρίση προς τον κ. Βασίλη Ντούρα σχετικά με την έκκληση της ΟΜΣΕ για διευκρίνιση προθέσεων για τους 15 συλλόγους που συνέστησαν τον γνωστό μας «Σύνδεσμο», με τίτλο «Tα λόγια της αλήθειας είναι απλά!»
Συμφωνώ σε κάποιες θέσης του κ. Χαρίση, που τις έχουμε πεί χιλιάδες φορές και μάλλον τις έχουμε εξαντλήσει. Γι αυτό θα σταθώ μόνον σε κάτι που με προβληματίζει.
Έγραψε λοιπόν ο κ. Χαρίσης:
«... ... για τα συμφέροντα των μελισσοκόμων έχω να πω τούτο «Εάν δεν είχε δραστηριοποιηθεί, σαν από μηχανής Θεός, η εταιρία «ΜΕΛΙΝΤΑ Ε.Π.Ε.» το σύνολο της μελισσοκομικής παραγωγής θα ήταν στις αποθήκες των παραγωγών».
Μπορεί ο κ. Χαρίσης να έχει δίκιο αλλά μπορεί και όχι. Όμως δεν αιτιολογεί!
Ερώτηση 1η. Τότε δηλαδή που δεν υπήρχε η «Μελίντα», οι Έλληνες μελισσοκόμοι δεν μπορούσαν να πουλήσουν την παραγωγή τους; Τότε τους έμενε στην αποθήκη;
Ερώτηση 2η. Αν πράγματι σήμερα πολλοί μεγάλοι μελισσοκόμοι δεν μπορούν να διαθέσουν εύκολα το μέλι τους στην χονδρική, που οφείλεται αυτό; Μήπως επειδή κάποιες εταιρείες γέμισαν την αγορά με εισαγόμενο φθηνό μέλι, έτσι το ελληνικό έμεινε απούλητο και διαρκώς θα πέφτει η τιμή του;
Και έρχονται μετά οι ίδιες εταιρείες σαν «από μηχανής θεός» να σε σώσουν από την οικονομική καταστροφή, αγοράζοντας τοις μετρητοίς μεν, σε κατά πολύ χαμηλότερες τιμές δε;
Μήπως τελικά κ. Χαρίση η Μελίντα μας σώνει από το πρόβλημα που η ίδια άθελα ή και ηθελημένα δημιούργησε; Ρωτάω … μήπως; - Υποθέσεις κάνω ...
Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι η Μελίντα έχει τον τρόπο της να αγοράζει τα ελληνικά μέλια σε χαμηλή τιμή σε σχέση με τις τιμές που προσφέρουν άλλες εταιρείες. Αλλά αυτό δεν μπορώ να το εξακριβώσω διότι δεν έχω πρόσβαση στα τιμολόγια των εταιρειών. Αν όμως πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε θα μπορεί να πουλά και φθηνότερα.
Οι μικροί μελισσοκόμοι (που αποτελούμε το 95% των μελισσοκόμων) επειδή παράγουμε λίγο μέλι, το πουλάμε αποκλειστικά στην λιανική. Αυτό μας συμφέρει μόνον και μόνον διότι η τιμή του ελληνικού μελιού στο ράφι είναι υψηλή. Έτσι ο καταναλωτής που αγοράζει από το ράφι ένα ελληνικό μέλι στην τιμή των 12-15 ευρώ, είναι πρόθυμος να αγοράσει από μελισσοκόμο, είτε στην ίδια τιμή είτε λίγο χαμηλότερα πχ 10€. Τώρα ερχόμαστε στην επόμενη ερώτηση.
Ερώτηση 3η. Αν η Μελίντα θα πουλά το ελληνικό μέλι σε χαμηλές τιμές λιανικής, πχ 6-7€ ή και λιγότερο, εμείς οι μικροί μελισσοκόμοι πόσο θα πουλήσουμε; Μήπως αυτό μας οδηγεί έξω από την μελισσοκομία; Λέω … μήπως …
Βλέπουμε δηλαδή ότι ενώ πριν και ο μικρός και ο μεγάλος παραγωγός πωλούσαμε σε συμφέρουσα τιμή, τώρα με τον «απο μηχανής θεό» ίσως να αναγκαζόμαστε να πουλάμε όλοι σε χαμηλή τιμή. Ίσως και σε εξευτελιστική.
Τέλος, θέλω να διευκρινίσω κάτι: Δεν προσπαθώ να δαιμονοποιήσω κάποια εταιρεία, άλλωστε θα ήταν αστείο. Απλά απαντώ στον συνάδελφο κ. Χαρίση και όσους έχουν την ίδια γνώμη, προσπαθώντας να τους προβληματίσω. Τίποτε άλλο.
Στην σημερινή εποχή της «ελεύθερης αγοράς» που στέκεται μακριά από κάθε «κρατικό παρεμβατισμό», η κατάσταση θυμίζει ζούγκλα. Η ελεύθερη αγορά έχει από την φύση της τέτοιο μηχανισμό που θα καταλήξει στην εξόντωση του κάθε μικρότερου από τον μεγαλύτερο, σε όλους τους τομείς. Κάθε εταιρεία θα παλέψει με νύχια και με δόντια για τη «ζωή» της. Σε αυτήν την πάλη δεν χωράνε ηθική και συναισθήματα, δυστυχώς!
Μέσα σε αυτή την πάλη, ποιός θα μας λογαριάζει εμάς;
Όσο δεν μπορούμε να συστήσουμε έναν οργανισμό ώστε να διαθέτουμε το μέλι μας εμείς (λιανική στο ράφι ή με εξαγωγές), αλλά χρειαζόμαστε «από μηχανής θεούς» να μας σώσουν, το μόνο που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε τα «λιοντάρια» να τσακώνονται πάνω από το δικό μας κουφάρι.
Εμείς έχουμε την παραγωγή,
εμείς πρέπει να ορίζουμε την τιμή που θα πουλάμε.
Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος
εμείς πρέπει να ορίζουμε την τιμή που θα πουλάμε.
Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτη πολύ μεγάλο θέμα ανοίγεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαχωρίσουμε τελειώς τον επαγγελματία μελισσοκόμο με τον ερασιτέχνη.
Καταρχήν αν το πιάσουμε από την αρχή ο ερασιτέχνης κανεί κακό στην αγορά του μελιού. Και δεν θα αναφερθω καθόλου σε ζητήματα ποιότητας. Πουλάει μαύρα, πουλάει όσο θέλει και όποτε θέλει. Δεν πληρώνει φόρο και δεν πληρώνει τίποτα απ όλα αυτα που συνεπάγονται μιας επιχειρησης. Αντίθετα πουλάει σε τιμές σχεδόν των καταστημάτων. Θα μου πεις είναι ερασιτέχνης. Οκ δεκτό. Η τιμή όμως του μελιού, η μάλλον το κέρδος σε σχέση με την τιμη του μελιου που πουλάει είναι 3πλαίσιο σε σχέση με του κ.Χαρίση που οργώνει τα βουνά 10 μήνες το χρόνο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν και πάρα πολλοι, να μην πω οι περισσότεροι επαγελματίες με 300-500 μελίσσια που πουλάνε το μέλι τους στους μικρότερους μελισσοκομους και πάλι χωρίς τιμολόγια και πάλι όλα στα μαύρα.
Και τί έχουμε εδώ; Έχουμε μια παραοικονομία του μελιού που κερδισμένοι είναι οι μισοί εις βάρος όμως των άλλων μισών.
Ο Χαρίσης επειδή γνωρίζω και τον πατέρα και τον γιό, παράγουν κάθε χρονιά τόσο μέλι όσο δεν έχουμε δει εγώ εσύ μαζί σε όλη μας την ζωή. Επειδή όμως πουλάει το σύνολο της παραγωγής του στον χονδρέμπορο ΤΙΜΟΛΟΓΗΜΕΝΑ πρέπει να πληρώνει τουλάχιστον 20 χιλιάρικα φόρο τον χρόνο.
Ώπαααα... εδώ κάτι έχουμε. Βλέπω ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Και ποιόν θα ακούσουμε τώρα; Αυτόν που ουρλιάζει για τις τιμές της χονδρικής των 4 ευρώ που τα δίνει όλα μαύρα και δεν πληρώνει μία στο κράτος ή αυτόν που είναι επαγγελματίας σε όλα του;;
Σωστά λες.. Εμείς έχουμε την παραγωγή, εμείς πρέπει να ορίζουμε την τιμη που πουλάμε... αλλά όταν όλοι είμαστε κάτω από το ίδιο νομικό πλαίσιο ή αλλιώς.. όταν όλοι τηρούμαι τους νόμους και τις υποχρεώσεις μας.
Και κάτι τελευταιο.
Είναι εντελώς άλλο πράγμα το εμπόριο-συσκευασία-πώληση και εντελώς άλλο το παραγωγή-πώληση.
Ήσουν χρόνια στο εμπόριο και γνωρίζεις καλύτερα από μένα.
Καλημέρα.
Βαγγέλη, όταν είχα διαβάσει την ανάρτησή σου δεν μπορούσα να απαντήσω αμέσως, και το άφησα για αργότερα, Το ξέχασα όμως και το είδα πάλι τώρα συμπτωματικά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβαίνω που ακριβώς θέλεις να καταλήξεις και αν θέτεις θέμα δικαίου και δικαιωμάτων. Αν ναι, πές μου να το συζητήσουμε.
________________________________________________________
Είναι ευχάριστο να βγάζει κάποιος μεγάλη παραγωγή, και φυσικά θα πληρώσει την εφορία που του αντιστοιχεί σε αυτά που δηλώνει. Υπάρχουν και επαγγελματίες με μικρή παραγωγή, με πενιχρά έσοδα που δεν τους επιτρέπουν να πληρώνουν φόρους, γι αυτό και η πολιτεία έχει θεσπίσει το αφορολόγητο όριο, το οποίο μάλιστα στην Ελλάδα βρίσκεται σε χαμηλότερο ποσό από εκείνο των άλλων ευρωπαϊκών κρατών.
Η φοροδιαφυγή δεν παρατηρείται μόνον στους μικρούς μελισσοκόμους που παράγουν 500 κιλά, αλλά ασκείται από οποιονδήποτε μπορεί. Πχ ένας παραγωγός που βγάζει πολλούς τόνους μέλι και τους πουλά στην χονδρική δεν είναι εύκολο να το αποκρύψει αν ο αγοραστείς θέλει τιμολόγιο, ενδέχεται όμως να πουλά κάποια μεγάλη ποσότητα και στην λιανική (πχ 1-2 τόνους).
Με κατάλαβες; Αν παραδεχθούμε ότι γίνεται φοροδιαφυγή, ένας μικρός μπορεί να κάνει φοροδιαφυγή 500 κιλά, όμως ένας μεγάλος μπορεί να κάνει φοροδιαφυγή 2 τόνους. Επιπλέον ο μεγάλος που δηλώνει μεγάλο εισόδημα παίρνει και επιδοτήσεις ενώ ο μικρός όχι.
Και για τελειώσω με το θέμα της φοροδιαφυγής πρέπει να πώ και μία άλλη αλήθεια… :
Η κάπως αξιοπρεπής επιβίωση ενός ατόμου σήμερα στην Ελλάδα έχει ένα κόστος περί τα 10- 15 χιλ. €. Αν το εισόδημά του είναι μικρότερο δεν θα πρέπει να φορολογείται. Αν φορολογείται θα αρχίσει να στερείται βασικά είδη. Έτσι για εκείνη την κατηγορία συμπολιτών μας, η φοροδιαφυγή είναι μονόδρομος. Πρίν τους κατηγορήσεις όμως με ηθικολογίες, σκέψου ότι ο καιρός έχει γυρίσματα και αύριο μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση τους. (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7 ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρεσαι σε ερασιτέχνες και νομίζω είναι άστοχο. Σε αυτό το θέμα έχω αναφερθεί και στο μπλόγκ μου: Υπάρχουν 4 κατηγορίες μελισσοκόμων.
1 - Ο επαγγελματίας κατά κύριο επάγγελμα, δηλαδή εκείνος που είτε δεν ασκεί άλλη επαγγελματική δραστηριότητα είτε ασκεί μεν και άλλη, όμως το κυρίως μέρος του εισοδήματός του προέρχεται από την μελισσοκομία.
2 - Ο επαγγελματίας μη κατά κύριο επάγγελμα, δηλαδή εκείνος που έχει μεν εισόδημα από την μελισσοκομία, όμως το κυρίως μέρος του εισοδήματός του προέρχεται από άλλη επαγγελματική δραστηριότητα. Είναι όμως και εκείνος επαγγελματίας.
3 - Ο ερασιτέχνης, δηλαδή εκείνος που δεν ασκεί την μελισσοκομία ως επαγγελματική δραστηριότητα αλλά ως χόμπι, και όχι μόνον δεν έχει έσοδα από την μελισσοκομία, αλλά μάλλον έχει μόνον έξοδα, και στην καλύτερη θα βγάλει λίγο μέλι για το σπίτι του και 1-2 φίλους.
4 - Η τέταρτη κατηγορία είναι ο «αγόρασα 5 μελίσσια για να μάθω μελισσοκομία, μήπως και καταφέρω κάποτε να έχω ένα εισόδημα από τα μελίσσια» - ο αμερικανικός όρος είναι «beekeeper wannabe».
Στην κατάσταση της οικονομική κρίσης ήταν πολλοί εκείνοι που μπήκαν απελπισμένοι στην μελισσοκομία, ξοδεύτηκαν … , και σήμερα η πλειονότητα τους τα έχουν παρατήσει. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να ταΐσουν τους κατασκευαστές μελισσοκομικών ειδών αλλά και τους επαγγελματίες μελισσοκόμους, αφού η παραφυάδα 5 πλαισίων είχε φτάσει να πουλιέται 85€ λόγω αυξημένης ζήτησης.
Εσύ προφανώς αναφέρεσαι στην δεύτερη κατηγορία, τον μη κατά κύριο επάγγελμα μελισσοκόμο. Δεν μπορείς όμως να τον διαχωρίσεις από τον κατά κύριο επάγγελμα. Διαφορετικά θα γυρίσουμε πίσω στην εποχή που έκαναν κουμάντο οι τσιφλικάδες … Κιλελέρ κλπ… Αυτό θέλεις τελικά;
Καλό μήνα και καλούς τρύγους.
Ξαναδιαβαζοντας μετά από τόσο καιρό τα παραπάνω σχόλια, και έχοντας αποκτήσει 6 μήνες περισσότερη εμπειρία ζωής ( αυτό είναι χιούμορ) έχω να πω τα έξής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουθενά μα πουθενά δεν συναντιούνται οι κατηγορίες 2, 3, 4 που αναφέρεις παραπάνω με το εμπόριο μελιού στην Ελλάδα. Ούτε με τους χονδρέμπορους ούτε και με τα ράφια των Σούπερ Μάρκετ. Δεν είναι ανταγωνιστές και σε καμία περίπτωση δεν έχουν το ίδιο προϊόν. Αυτό πρέπει να το καταλαβουμε όλοι εμείς που έχουμε το πελατολόγιο της λιανικής μας.
Δεν μας ενδιαφέρει πόσο πουλάει το Litl ελληνικό μέλι, ούτε ο Μασούτης ούτε κανένας. Είναι άλλο προϊον και έχει άλλη τιμολόγηση και άλλη φιλοσοφία. Και αν υπάρχουν κάποιοι πελάτες που θέλουν το φτηνό τότε δεν τους θέλω εγώ αυτούς για πελάτες. Και πίστεψε με, δεν είναι πολλοί. Δηλαδή πολλοί είναι αλλά δεν ανήκουν στο πελατολόγιο μας, θα αγοράσουν τρίκιλο 10 ευρώ και βουλγάρικο ότι να ναι 4 ευρώ. Αφού λοιπόν δεν γνωρίζουν το ελληνικό μέλι και την αξία του, δεν τους θέλουμε για πελάτες.
Ο Χαρίσης τον χειμώνα ήταν η διορατικός ή γνώριζε πράγματα ή εμείς δεν καταλάβαμε καλά τί εννοούσε. Διότι σήμερα που μιλάμε υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην Β. Ελλάδα με τις πληρωμές άλλου χονδρέμπορου, όπου έχει παραγωγούς ακόμα και 14 μήνες μέσα. Γνωρίζω άτομα που μέσα στο 2019 δεν έχουν πάρει έυρώ για την παραγωγή που έδωσαν πέρυσι. Γνωρίζω άλλο άτομο που είναι 150 χιλιάρικα μόνιμα μέσα, κάθε χρόνο.
Με βάση αυτά λοιπόν έχει νόημα το σχόλιο για την Μελίντα. Πέρνει όλα τα μέλια, πληρώνει πολύ γρήγορα και οκ δίνει πχ 20 λεπτά λιγότερο ( αν και δεν νομίζω να το κάνει αυτό στους πολύ μεγάλους διότι θέλει μεγάλες παρτίδες από ίδιο μέλι).