Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021

ΚΟΙΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ.

(* στο τέλος του κειμένου αναφέρω κάτι πολύ σημαντικό που δεν γνώριζα όταν έγγραφα αυτό το κείμενο)

Δεν γνωρίζω (δεν είχαμε καμία ενημέρωση) αν υπήρξε συνάντηση των επιστημόνων με την πολιτεία ή απλώς έστειλαν αυτή την επιστολή.
  Μπορείτε να την διαβάσετε, και μετά τις 4σελίδες της επιστολής  θα γράψω τα σχόλιά μου.






Πρώτα από όλα πιστεύω ότι πριν να γίνει αυτή η κίνηση από την μεριά των επιστημόνων, θα έπρεπε να είχαν έρθει σε συνεννόηση με τον μελισσοκομικό κόσμο. Γνωρίζω ότι υπάρχει μία ένταση μεταξύ κάποιων επιστημόνων και κάποιων στελεχών της ΟΜΣΕ, αλλά μία τέτοια κατάσταση ανάγκης όπως αυτή που βιώνουμε μετά τις φωτιές, αποτελεί  ευκαιρία να παρακαμφθούν αυτά τα προβλήματα  και να γίνουν παρελθόν.

Στο θέμα μας τώρα:

1ον. Στην Τρίτη σελίδα αναφέρουν ότι δεν συμφωνούν με την κατάργηση της απαγόρευσης (που ισχύει από το 2005) για το μπόλιασμα των πευκοδασών με εργάτη (Marchalina Hellenica Μαρχαλίνα η Ελληνική).



Για ποιόν λόγο; Για να μην δημιουργηθούν –λέει– αντιδράσεις από φιλοδασικές, περιβαλλοντολογικές οργανώσεις και τα ΜΜΕ.  

Είναι γνωστό ότι ο περισσότερος κόσμος, λόγω άγνοιας, αντιλαμβάνεται τον εργάτη ως αρρώστια του πεύκου, και αντιδρούν. Επίσης κατά το παρελθόν (επί εποχής Μπίκου) είχαν γίνει αποτελεσματικές προσπάθειες να μπολιαστούν πεύκα μέσα στις πόλεις, με αποτέλεσμα τα μελιτώματα που έσταζαν να λερώνουν μπαλκόνια, πεζοδρόμια και αυτοκίνητα. Όταν μαθεύτηκε ότι αυτό το έκαναν οι μελισσοκόμοι, ο κόσμος μας κοιτούσε στραβά!

Όμως τώρα, μετά τις φωτιές, είναι  μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσουν προσπάθειες εξάπλωσης του εργάτη σε πευκόφυτες περιοχές που δεν υπάρχει εργάτης, αφού αυτό, όχι μόνον θα συμπλήρωνε το χαμένο εισόδημα των μελισσοκόμων, αλλά και τους χαμένους πληθυσμούς του εργάτη.  Ως γνωστόν ο εργάτης ζεί μόνον σε μερικά πευκοδάση γύρω από το Αιγαίο (Ελλάδα και Τουρκία) και πουθενά αλλού στον κόσμο, και οι πρόσφατες φωτιές έκαψαν ένα μεγάλο μέρος του βιότοπου και του πληθυσμού του εργάτη. Μάλιστα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ζητήσουμε να ανακηρυχθεί ο εργάτης προστατευόμενο είδος.  

Μια - δυό εκπομπές στα ΜΜΕ, σε συζήτηση φιλοδασικών σωματείων με επιστήμονες, θα έπειθε τον κόσμο ότι ο εργάτης (βαμβακάδα) δεν είναι "αρρώστια του πεύκου", ότι θα πρέπει να τον προστατεύσουμε και να του δώσουμε επιπλέον βιότοπο κλπ… και τα φιλοδασικά σωματεία θα αποστομώνονταν μια και καλή.  ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ!

Επίσης, προς το τέλος του κειμένου διαβάζω ότι: … να αξιολογήσουν πευκόφυτες περιοχές και να δώσουν εναλλακτικές στους μελισσοκόμους.  



Τι εννοεί όμως; Αν εννοεί να μας πληροφορήσουν ποιες πευκόφυτες περιοχές δίνουν μέλι, … ευχαριστούμε πολύ, τις γνωρίζουμε.  Αν εννοεί να βρεθούν πευκόφυτες περιοχές δίχως εργάτη και να μπολιαστούν, μα αυτό το απαγορεύει ο νόμος που δεν θέλουν να καταργηθεί.  Συγνώμη, δε βγάζω νόημα.

2ον. Η αλλαγή των δένδρων δεν με βρίσκει σύμφωνο. 




Αυτά τα δάση ήταν πευκοδάση και έδιναν μεγάλη παραγωγή μελιού, ρητίνης και ξυλείας. Τα άλλα δένδρα (φλαμουριές, κερασιές, κουτσουπιές κλπ) δίνουν κατά πολύ μικρότερη παραγωγή. Ακόμα, τα κτήματα με καρποφόρα δένδρα μπορούν εύκολα σε λίγο καιρό να γίνουν οικόπεδα.

Προσοχή! Διότι αν όταν ένα πευκοδάσος καεί, μετά καταλήξει οικόπεδα, θα κάψουν όλα τα πευκοδάση που βλέπουν θάλασσα.  Τα πευκοδάση που κάηκαν πρέπει να αφεθούν ήσυχα(φυσική αναγέννηση ) να ξαναγίνουν  πευκοδάση και μόνον πευκοδάση!

3ον.  Αναφέρεται να προβλεφθούν μέρη για τοποθέτηση μελισσιών. 



Ακούγεται καλό να δημιουργηθούν μέρη για να βάζουμε τα μελίσσια μας, αλλά είναι δίκοπο μαχαίρι (όπως και τα μελισσοκομικά πάρκα).  Διότι μπορεί να απαιτήσουν τα μελίσσια να τοποθετούνται μόνον μέσα σε αυτά τα μέρη, και όχι παντού όπως γίνεται σήμερα.  Έτσι εκεί που σε ένα μέρος έμπαιναν 50 μελισσοκόμοι, μετά να μπαίνουν 5-10. Δε θα μας αρέσει.

Το καλύτερο θα ήταν να επιτρέπεται την εποχή της μελιτοφορίας η τοποθέτηση μελισσιών στους δρόμους και στις αντιπυρικές ζώνες, αλλά να γίνουν φαρδύτεροι και μεγαλύτεροι ώστε τα μελίσσια να μήν ενοχλούν, καθώς και να καθαριστούν οι υπάρχοντες δασικοί δρόμοι που πλέον δεν χρησιμοποιούνται για ξύλευση, και εκεί να τοποθετούνται μελίσσια.

4ον. Στο κείμενο ζητούν να επιτραπεί η τοποθέτηση μελισσιών στις υπό αναδάσωση περιοχές.  



Αυτό πρέπει να εξεταστεί λεπτομερώς, διότι υπάρχουν πολλά είδη άγριας μέλισσας που προσπαθούν και αυτές να ανακάμψουν μετά την καταστροφή του δάσους. Αν σε ένα τέτοιο μέρος τοποθετηθούν πολλές κυψέλες, τότε οι άγριες αντιμετωπίζουν μεγάλο ανταγωνισμό από τις δικές μας στην εύρεση τροφής.  Θα μου πείς … τι μας νοιάζει για τα άγριες;  Αμ μας νοιάζει διότι παίζουν ρόλο στο οικοσύστημα. Αυτό μας το είχε εξηγήσει σε κάποια μελισσοκομική ημερίδα μία κυρία που είχε ερευνήσει το θέμα. Αν θυμάμαι καλά και δεν κάνω λάθος, λεγόταν Πετανίδου. Ας την ρωτήσουμε.

Αυτά από εμένα, δίχως να επιμένω, και περιμένω τις απόψεις σας.
Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος.



Πεύκα που τρέχουν μέλι






* Ενημέρωση 19/7/2021:
Μάλλον βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα, και θα κρεμάσουμε τον αθώο. 🙁
Δεν είναι καθόλου απλά τα πράγματα!

Διαβάζω στο βικιπαιδεία:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%B4%CE%B1
============================
"Παράλληλα, το 2000 το Ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας, κυκλοφόρησε μια έκδοση, με συγγραφέα τον γεωπόνο Θανάση Μπίκο, στην οποία περιγράφονταν τρόποι μετάδοσης – εμβολιασμού των πεύκων με το έντομο, ώστε να γίνουν μελιτοφόρα. Οι πολίτες όμως, διαμαρτυρήθηκαν σε τέτοιο βαθμό, που πρότειναν τo μποϋκοτάζ του πευκόμελου.

Έτσι, συστάθηκε να αποφευχθεί αυστηρώς η περαιτέρω εξάπλωση της Μαρσαλίνας της ελληνικής, στα πευκοδάση της περιοχής της Αττικής."

==================================

Δηλαδή τότε είχε ξεσηκωθεί όλος ο κόσμος εναντίον μας. Όχι δεν μου φαίνεται να είναι έξυπνη κίνηση να αρθεί η απαγόρευση τεχνητής μετάδοσης του εργάτη.

Επίσης αλλού διάβασα ότι αν ο εργάτης μπολιαστεί σε περιοχή που ΔΕΝ έχει φυσικούς εχθρούς, ο πληθυσμός του αυξάνεται ραγδαία και τα πεύκα ξεραίνονται. Δηλαδή για να κάνεις εξάπλωση του εργάτη δίχως να διαταραχθεί το οικοσύστημα, θα πρέπει να εξαπλώσεις και τους φυσικούς του εχθρούς ώστε να τον κρατάνε σε χαμηλούς πληθυσμούς. Διαφορετικά θα χάσουμε το πευκοδάσος.

Να πω επίσης οτι εκτός από την απαγόρευση του 2005 που αφορούσε μόνον την Αττική, έγινε και άλλη μία απαγόρευση το 2008 για όλη την Ελλάδα:

""2008.Τα ΥΑΑ αποφασίζει γενική απαγόρευση τεχνητής μετάδοσης του εντόμου
Το πρόβλημα ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Με την 96817/3130/12-08-2008 απόφαση του ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κ. Κιλτίδης απαγορεύει την τεχνητή μετάδοση του εντόμου Marchalina hellenica στα εντός αρχαιολογικών χώρων, περιαστικών δασών, πάρκων, αλσών, δρυμών, οριακών εδαφοκλιματολογικών εδαφών και περιοχές NATURA της χώρας ευρισκόμενα δάση χαλεπίου, τραχείας και μαύρης Πεύκης και διατάσσει τους Γενικούς Γραμματείς των Περιφερειών να μεριμνήσουν για την έκδοση των σχετικών Δασικών Αστυνομικών Διατάξεων από τα οικεία Δασαρχεία. Η παραπάνω απόφαση είναι και η πλέον επίσημη παραδοχή ότι οι (εμβολιασμοί) δυστυχώς συνεχίζονται Ο ΓΓΠΠ εξέδωσε την υπ αριθμ. 1970/12-9-2008 απόφαση""

https://www.xylokastro-evrostini.gov.gr/enimerosi-contact/enimerosi-politon/ekdiloseis/item/979-marchallina-hellenica-gennadius-%CE%B2%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B7%CF%82-21-05-09

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου