Από τη μία δε μας θέλουν. Από την άλλη ... και τόσα χρόνια που είμαστε μέλη του ίδιου σωματείου(ΟΜΣΕ) δεν κερδίσαμε και κάτι, μάλλον χάσαμε.... μήπως θα ήταν πρέπον εμείς οι παρακατιανοί "ερασιτέχνες", που "δεν έχουμε κόψει ένα τιμολόγιο" (sic), να τους αδειάσουμε τη γωνιά και να κάνουμε κάτι δικό μας;
Προφανώς οι συνάδελφοι του Κηφήνα θα απορούν με τη στάση μου, διότι θα θυμόνται ότι όταν ο Κηφήνας συνεδρίασε στην ΓΣ για να λάβει απόφαση αν θα παραμείνει στην ΟΜΣΕ η όχι, έλαβα τον λόγο και υποστήριξα την παραμονή μας στην ομοσπονδία.
Θυμηθείτε όμως τι είχα πεί ... "να μείνουμε στην ΟΜΣΕ και να προσπαθήσουμε να την εξυγιάνουμε, και αν δούμε ότι αυτό δεν γίνεται, τότε το ξανασυζητάμε".
Το θυμάστε; Ε, μάλλον έφτασε η ώρα. Άλλωστε δε μας θέλουν βρε παιδί μου... αγάπη με το ζόρι δε γίνεται.
Λάβετε υπόψιν σας ότι οι κατά κύριο επάγγελμα μελισσοκόμοι, αυτοί δηλαδή που ζουν αποκλειστικά από τη μελισσοκομία και είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΓΑ, είναι ελάχιστοι (ίσως και κάτω από 150 άτομα). Οι χιλιάδες μελισσοκόμοι είμαστε εμείς οι "ερασιτέχνες". Η πλειονότητα των μελών των μελισσοκομικών συλλόγων αποτελείται από εμάς τους "ερασιτέχνες". Οι σύλλογοι είναι δικοί μας.
Η Γερμανία δεν είναι χαζή που έχει δύο ομοσπονδίες, μία για επαγγελματίες και μία για ερασιτέχνες*
----
* με τον όρο ερασιτέχνης εδώ δεν εννοούν τον εραστή της τέχνης, αλλά εκείνον που έχει την μελισσοκομία ώς δεύτερη απασχόληση και είναι εντεταγμένος στο ειδικό καθεστώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου